Me and Mrs Jones

Er zijn weer wat blikken Spanjaarden opengetrokken. Mijn hemel,…wat een drukte bij het ontbijt. Rijen dik voor de pannenkoekjes. Ik dacht dat ze in de rij stonden voor de gebakken eieren, dus ik nam maar genoegen met een blauw gekookt eitje. Wat een kippenhok!
Gister konden we trouwens onze deur niet meer in en vanmorgen deed in ene de kluis het niet meer. Waarschijnlijk stond alles op een week in plaats van 10 dagen en moest alles geactiveerd worden. Met de kluis hadden we overigens mazzel want die van Pat deed het niet en die van ons wel. Daar was waarschijnlijk nog voor betaald. Ik dacht dat die van hun stuk was, maar het was dus niet all inclusivo!
Gister zijn we maar weer even wat gaan doen; met de taxi naar Puerto de Mogan. Het is tenslotte vrijdag en dan is er markt daar en gewoon omdat het een leuk plaatsje is. Dus heerlijk geslenterd, kettingen, horloges en andere zooi gekocht. Lekker geluncht bij een Italiaan en ’s middags de voetjes weer laten rusten bij het hotel. En niet alleen de voeten, de luiken vielen ook al snel dicht. De avond ervoor waren we namelijk ook op stap geweest en belandden we in de Kasbah. Eerst op een terras bij een pleintje waar volop gedanst werd en daarna in een soort van gaytent met foute verlichting, maar oh zo lekkere muziek; Ring my bell, in the navy enzovoorts. Precies wat voor mij dus. Daarbij liep er nog een heerlijke ober met enorme spierballen, die Anna keurig naar de wc bracht toe ze vroeg waar deze  was. Het Braziliaanse Gerard Joling ballet met veel veren hadden we helaas net gemist. Ik heb ditmaal wel rustig aan gedaan met de sangría, omdat ik de volgende dag niet weer de markt wilde missen. ’s Avonds zijn we het hotel  met z’n eten weer ontvlucht. De propper van Ciao Ciao bij Melloneras waar we eerder deze week gezeten hadden, had gezegd dat de pasta’s daar zo overheerlijk waren.  En hij had niets teveel gezegd! Vooraf een heerlijke avocado met garnalen. Zo groot, rijp en zacht vind je ze niet in Nederland. An had een gevulde aubergine, ook voortreffelijk. Daarbij is de baas van de tent erg leuk en zo aan het strand aan de boulevard met zonsondergang is ook niet verkeerd. Mies en ik zaten aan de risotto met kreeft, An aan een heerlijk stukje vlees en Patrick had toen wel een beetje spijt van de keuze pizza toen hij zag dat het vlees zo goed was. Goed wijntje erbij, genieten dus weer.
Vanmorgen nog even naar San Fernando gelopen. Die markt had ik tenslotte gemist afgelopen woensdag. Daarna door naar ons eigen vertrouwde buurtje, maar ons niet gewaagd aan het lopen terug. Die heuvel naar beneden was al erg, laat staan naar boven! Nu nog maar even luieren. De dagen vliegen tenslotte om en het einde komt al weer in zicht spijtig genoeg.

Vanmorgen vroeg de deur uit zonder ogen en met twee badlakens om bedjes te veroveren. En dat wil wat zeggen, want normaal gesproken ga ik niet de deur uit zonder ogen. Maar je moet er wat voor over hebben om in de zon te kunnen liggen. Ik was niet eens de eerste. Er lagen al heel wat handdoeken als ‘reservado’ op de bedjes. Maar….toch een mooi plekkie kunnen scoren. Kon dus met een gerust hart weer naar de kamer om me op te frissen en rustig aan de koffie te gaan. Daarna uitgebreid aan het ontbijt. Ik had per ongeluk roggebrood gepakt ipv bruin brood. Dat is hier nogal licht. Ik moest er tegenaan eten en het lag als een blok op de maag.
Wat bleek vandaag….het halve hotel ging naar huis. Dus er waren bedjes zat, hahaha. Heb ik weer! Maar na het ontbijt hebben we de handdoeken ook weer gepakt, want we hadden besloten wat aan sight seeing te gaan doen (eerst stuk met de taxi). In Mas Palomas was het heerlijk aan het strand. Lekker langs de winkeltjes en hotels geslenterd aan de boulevard en een sappie (lees alcohol) gedronken bij een Italiaan. We hadden nog een lovelock mee om op te hangen. Er hangen daar al een paar jaar op een stukje aan het strand allemaal hangslotjes. Dat vonden wij zo grappig en aangezien we voor de 10^e keer hier komen vonden we dat we dat wel konden bezegelen met een gegraveerd lock. Wat denk je….komen we daar…..rijdt er een autootje van de gemeente zeg maar en een mannetje is daar met een betonschaar al die sloten eraf aan het knippen. Het slot zit nog in de tas. Van de week maar even kijken of alles weg is, kunnen wij m als eerste weer ophangen.
Na een flinke wandeling weer terug naar het hotel. Hadden we beter niet kunnen doen, want het boven op de berg flink bewolkt. Geen zon meer gezien. Nou vonden mijn schouders dat niet zo erg, maar leuk is anders. Maar ach…toch nog lekker een boek gelezen en mensen kijken. Altijd goed.
Vanavond was er een roofvogelshow in de disco hier in het hotel. An kreeg al kippenvel bij het idee en is buiten blijven zitten.

Mas palomas

Vanmorgen lekker onrustig. Boris weer niets gegeten en lag weer te slapen. Dus nog even naar de overkant gelopen om oma in te lichten. Die zit er maar mooi mee. Die doos van een dierenarts gaan niet gelijk krijgen ben ik bang en dus heb ik maar innig afscheid genomen. Dat werd dus triest instappen bij Peter om 11.00 uur die ons naar Schiphol reed. Pijn in mijn dak van de hormonen en over de andere ellende nog maar niet te spreken. Op Schiphol verliep alles wel volgens plan. Nog even geshopt. Nee,…niet Anna en ik, maar Michaël en Patrick. Mies had z’n oog laten vallen op een aanbieding whisky voor weinig. De drankorgels gingen weer met alcohol het vliegtuig in. Het zal mij benieuwen of de zegel erop blijft tot thuis of dat ie hier al burgemeester wordt gemaakt. Een kwartiertje later vertrokken dan gepland. Zo’n reisje naar de Canarische eilanden kan nog langer duren dan een reis naar de Antillen. Op de heenweg een tussenlanding op Tenerife. We mochten er mooi niet uit. We bleven ook nog langer aan de grond vanwege de paasdrukte. Lekker dan.En ik weet niet wat de piloot heeft gedaan met de eerste landing, volgens mij de druk vergeten te regelen, maar mijn trommelvliezen scheurden zowat. Ik ben nu nog een beetje staffig. Mijn ene oor was al doof, nog steeds van de vakantie, maar nu kan ik twee gehoorapparaten gebruiken. Op Gran Canaria moesten we ook weer wachten op twee mensen met een beschadigde koffer. En we waren als laatste die naar het hotel werden gebracht. Nu zitten we dan ook van God verlaten. Het is een aardig groot hotel. Niet zo gastvriendelijk als Eugenía. Je kreeg je sleutel en er werd een verhaaltje afgeraffeld en over 40 minuten stond er nog wat eten voor ons klaar. Door al dat wachten waren we dus te laat hier. Snel boven de koffer leeggehaald en naar beneden gegaan. Nou dat was me een maaltijd wat er klaar stond. Koude grote soort van kipnugget, brood, sla, komkommer, tomaat. Ik heb het bij twee peren gehouden. Gelukkig had ik kadetten mee in het vliegtuig. Je zal toch niets gegeten hebben zeg! Het was al te laat voor de bar, dus we zijn buiten het hotel even een rondje gaan doen. En zowaar er was nog een kroegje!! En die was nog een krap uurtje open. Hij ging vandaag eerder dicht, hebben wij weer. Er zat buiten een oud verlopen Duits/Oekraïnse Sletlana met een laag poeder op haar gezicht, een doodgeblondeerd bossie touw op haar hoofd en haar tieten vielen zowat uit haar netshirt. Ze was al zo toeter dat ze bijna niet meer op haar naaldhakken kon staan. Wij namen de tafel naast haar en al snel vroeg ze welke taal we spraken. Pfff, daar hadden we beter geen antwoord op kunnen geven; we kwamen niet mee van haar af. Haar man was een blok aan haar been en die was in het hotel en madame ging aan de boemel. Uiteindelijk zat ze mij steeds te aaien en werd mijn hoofd een paar keer tegen die tieten aangedrukt. Ik denk dat ze met ons mee wou, hahaha. Nou, mooi niet. We hebben de rekening betaald en Sletlana bij de barman achtergelaten. Nog even een rondje gedaan, maar veel was er niet te zien. Het bed lag prima en heerlijk geslapen. Het douchen was minder. Ik trek aan de knop om het water uit de douche te krijgen, heb ik de knop in mijn handen. Geen beweging in te krijgen. Daar moest de tang uit het zakmes aan te pas komen, maar hij doet het!! Het ontbijt was megadruk, een kippenhok. Dan weet je weer waarom je nooit een hotel neemt maar een appartement. Maar er lag verder wel voor ieder wat wils. De bedden bij het zwembad zijn ook hier allemaal al bezet. Ik denk dat mensen de wekker zetten om hun handdoekjes erop te leggen, ondanks dat er overal staat dat het niet mag. Morgen doe ik het dus ook maar. De Bedjes die nog wel vrij waren, die hebben de hele morgen geen zon. Toch de handdoek er maar op gegooid en bij de zwembadbar in de zon op het terras gezeten. Heerlijk hoor. Strak blauwe lucht, heerlijke cocktails, sangía’s en (vette) happies. Ook goed vertoeven dus, zolang er geen zon was op ons bedje. Qua zon op het balkon zitten we goed. De heerlijke namiddagzon staat erop en dan nemen we de snelweg met lawaai maar voor lief :-( Je kunt niet alles hebben. Het avondeten was beter dan die koude hap van de eerste avond, maar echt hoteleten. Niet te vergelijken met Turkije zegt Pat. Misschien maar goed ook, dan zijn we minder dik als we terugkomen. De avond hebben we doorgebracht bij het zwembad. Ze doen niet lullig met de borrels hier, draaien lekkere muziek en we zitten buiten!! Je moest wel een jas aan trouwens. Net iets te veel wind, beetje fris. Nog een afzakkertje bij Pat en An op het balkon gedaan en daarna ons bed opgezocht. Ik moet tenslotte vroeg uit bed om bedjes te scoren in de zo

;-)

Oh mijn god hoe ben ik thuis gekomen…..
We gingen gisteravond uit eten bij Mona Lisa omdat we de scooter nog hadden. ( Het was wel koud op de scoooter in jurkje,28 graden). Dit keer geen Lionfish, maar catch of the day Wahoo. Dus is zeg tegen dat meisje (Monique) dat ik van de week Wahoo heb gegeten bij een tent die zo taai was als een schoenzool en die ik dus liever niet nog een keer wilde eten. Ze verzekerde dat deze kok het lekker klaarmaakte, dus ik ging overstag voor een tonijn/Wahoo/lumberjack met garnaal en Mies alleen voor de garnaal. Het was vrij rustig bij Mona Lisa. Ze zei dat het nu rustig was en met kerst pas weer druk werd.  Dus we zaten heerlijk buiten aan tafel met een flesje Chardonnay uit Chili en overheerlijk eten. We hadden net het nagerecht erin en nog een Chardonnay’tje toe gedaan toen het met bakken uit de hemel kwam. We belanden dus aan de bar met nog een Chardonnay’tje en mensen die op het eiland woonden, waaronder een man uit India. Het was erg gezellig mag ik wel zeggen. En ik noemde de man uit India Maurice. Hij kende de film Madagascar, hahaha. Anyhoe, flink beschonken op de scooter. Het kan hier allemaal. Geen alcoholfuiken
;-)
Maar je begrijpt, het is nu ochtend en ik heb vanzelf weer vreselijke spijt. Zit ik hier misselijk te zijn en de scooter moet zo weggebracht, pffff. Lekker slim gedaan en heel prettig op je laatste vakantiedag, maar niet heus.

Vandaag weinig te melden eigenlijk. Nog vreselijk over het eiland gecrost. Beetje in de volkbuurten gereden en nog dure mooie huizen op de Hill bekeken. En het toppunt van de dag was toch wel die vlindertuin. Mijn hemel, hoe durven ze het zo te noemen. Het was nog niet eens het voorportaal van de vlindertuin in Artis of Emmen. Je kwam in een huis binnen meteen in een winkel. Net zoals je bij Disney altijd door de winkel moet na een atractie om eruit te mogen. We moesten 12 dollar pp aftikken, maar met dat kaartje mocht je in de komende 3 weken terugkomen zonder te betalen en er zat een gratis drankje bij vertelde de meneer. “willen jullie dat nu of straks?” vroeg hij. “Nou, doe maar straks,” zeiden wij, nog niet wetend in wat voor wereld vlindertuin we  terecht kwamen. Op dat moment kwam er ook een bussie met cruisegangers waar de man zich op ging uitleven. Die kregen voor ze naar binnen mochten een hele toespraak over rupsen, verpoppen en vlinders. Wij stonden al weer buiten toen hij nog met zijn toespraak bezig was. In die hele tuin was zowat geen bloem te vinden. Gelukkig aten de helft van de soorten die er rond vlogen rot fruit  (Dat had ik gelezen op het blaadje met de soorten vlinders dat er lag). Er lagen dan ook twee halve bananen en twee uitverdroogde sinaasappels. Ik had het gewoon met die beesten te doen. Ik heb ze op de film gezet en Mies op de foto en we hadden meteen maar bedacht dat dit de laatste vlindertuin was waar we in zijn geweest. Nog een beetje lopen dralen omdat ik het voor die meneer sneu vond om zo snel al weer buiten te staan. Gelukkig kon hij z’n hart ophalen bij die cruisers en gingen wij buiten de ‘kooi’ van 10m bij 10m aan een tafeltje zitten wachten op ons drankje (je zult wel dorst hebben na zo’n wandeling!). Al wat er kwam….geen druppel en zijn we dus maar opgestapt. Wat een trieste bedoening. Eerst maar een lekkere cappuccino scoren bij Gio’s.

Maandag  10 december (2^e dagje scooter)

Vanmorgen rustig aan wakker geworden op het terras en na de afbakcroissantjes van AH eerst eens naar de receptie gelopen met mijn pak vaatwastabletten, die ik had gekocht voor een vaatwasser die stuk is, maar wat ze vergeten was te melden en natuurlijk om verhaal te halen voor het niet bestellen van de scooter. Een en al vriendelijkheid van madame en allereerst mijn oprechte excuses bla, bla, bla. En het kwam er op neer dat het de fout was van het scooterbedrijf, want die zouden haar terugbellen!! Ja, ze kon het allemaal weer leuk vertellen. Als ik haar was zou ik om 8.00 uur op de stoep hebben gestaan om mijn excuses aan te bieden en had me de ogen uit de kop geschaamd. Als ik vanmorgen niet langs was gegaan had ze helemaal niets gezegd. De doos.

Allereerst gingen we op de scooter naar de vlindertuin. De asfaltweg hield op een gegeven moment op en dan werd het zand en kiezels, maar na die ezelpaden op Griekenland zijn we wel wat gewend. Uiteindelijk lekker stoffig en bezweet aangekomen om te lezen dat het op maandag gesloten is. Hoe vind je die? Dus weer terug en afgeslagen naar Lac Bay. Daar hebben we een tijdje gezeten en genoten van het uitzicht. Op het wilde gedeelte waar je niet de zee in mocht, kwamen met regelmaat schildpadden naar boven om adem te halen. Er zitten er heel wat volgens mij.
Vanuit hier zijn we naar de ezelopvang  gegaan. Wat een schatjes. Het is de bedoeling dat daar alle ezels van het eiland daar gaan komen. Het is een groot gebied hoor van een km of 5. Leuk om daar op de scooter doorheen te hobbelen en zo midden tussen de ezeltjes te staan die je besnuffelen.  Aangereden ezels gaan daar ook heen en alles wat daar zit is gecastreerd, dus het zal op een gegeven moment wel minder worden. De Bevolking is er niet zo gek op en de subsidies zijn ook gestopt. Dus maar weer een fooi gegeven en souvenirs gekocht. Alles voor de beestjes tenslotte.

Hierna de stoffige tocht voortgezet naar de bewoonde wereld en nu heel drukke wereld, want er was weer een cruiseschip aangekomen. We waren mooi op tijd, want het schip was nog aan het aanmeren. Dat gaf ons mooi de tijd om nog even het marktje op te gaan op zoek naar een ketting voor Arrianne die ze had besteld en via mail en foto is de missie toch geslaagd. We zijn aan het einde van de markt op het terras gaan zitten en daar heb ik mijn ogen uitgekeken naar die Amerikanen die van die boot afkwamen. Het blijft leuk om naar te kijken. Zo leuk dat ik ze ongegeneerd heb zitten filmen. Het grote gros wat eraf komt, is al bijna in staat van ontbinding zo oud. En die kleding!! Wat steken ze erin. Zo uit de mode!! De opgetrokken sokken in sandalen en de hoedjes die ze dragen. Sommige zo dik dat ze amper kunnen lopen, dat ik me afvraag hoe die in vredesnaam bij Captains dinner in gala eruit zien? Dat hoort toch zo op zo’n boot? Ik had me ooit voorgenomen om ooit eens zo’n cruise te maken, maar na bijna twee weken hier ben ik toch genezen. Mij niet gezien. Stel dat je daar tussen komt te zitten?! Ik heb ook nog een oude dame op de film met een flamboyante hoed, die zich aardig had strak laten trekken (d’r kop dan) en die een paar tieten had gekocht waar je u tegen zei! Die kwam met twee jonge knullen op het terras zitten. Een soort cougar denk ik? Als ze het reisje voor de mannen betaald heeft??? Het zou allemaal kunnen. Zeer vermakelijk!

De stof en de ezelhanden er in het zwembad afgespoeld en toen was het al weer rosétijd. Time flies…
Niets te vieren in de staats helaas. 12 euro ja.

Zondag 9 december

Ja hoor, 9.00 uur scherp kwam het scooterbedrijf ons halen met de pick-up. Mies moest achterin de laadbak en ik mocht bij het manneke voorin.  Het hele stuk wat we gister hebben gelopen, reden we nu dus weer. Het bedrijf zit op het Plaza. Dus even de boel kunnen bekijken en ik moet zeggen…dat ziet er niet verkeerd uit.
Het gozertje legde alles uit en ziet onze ingevulde papieren en zegt: “Hee komen jullie uit Den Helder? Mijn vader heeft een viszaak op de Marsdiepstraat!” Dat is toch ook weer grappig. Hij woont hier nu alweer 5,5 jaar. Er zit hier op Hamlet trouwens ook een gepensioneerd stel uit Den Helder. Die zaten achter ons in het stinkbussie met die Kayaktour. Zij zat ook met haar neus dicht net als ik. Maar doordat ze een Rotterdams accent heeft, had ik nooit een link met De(n) Heldu gelegd. Ze hadden fietsen gehuurd met windkracht 5. Dus ik zeg: “U durft!” Nou, ze waren wel wat wind gewend, want in De Heldu waait het ook altijd. Wonen ook in J’dorp. Wat is de wereld weer klein.

Op de scooter naar AH voor een laat ontbijt.  Een bruine triangel die niet naar zeepsop smaakt met filet en pittige kipsalade. Wie heb het?
Afijn,…de strandtas ingepakt en onze fles water op het aanrecht laten staan en de tocht begonnen. Heerlijk hoor windkracht 5 om je oren te wapperen. We hebben de lange route genomen helemaal om de zuidkant heen langs de zoutvlaktes en slavenhuisjes om uiteindelijk (want het was een beste rit) bij het surfstrand aan te komen. Bij de slavenhuisjes zijn we trouwens even afgestapt om wat foto’s te schieten, maar we wisten niet hoe snel we weer op die scooter moesten springen, zo heet!!
Voor dat je bij het surfstrand bent, kom je nog langs een heel ruwe zee. En bij het surfstrand weet je niet wat je ziet wat voor helder water en mooi wit zand, maar het strandje is ontzettend smal en het was daar zo ontiegelijk heet dat we zo weer op de scooter zijn gesprongen. Ik zag mezelf niet door al die surfers door het water gaan. Het is daar mijlenver ondiep, dat wel. Maar het kon ons toch niet zo bekoren. Een fles water gescoord en hup weer een beetje wind vangen. (Mijn jurk was ondertussen donkergroen in plaats van groen en begon bijna te druipen.)Nog door allerlei straatjes gereden om huizen te bekijken en zo weer naar Spice. Heerlijk weer onder mijn palmboompje met mijn e-reader. Een lekker broodje parmaham, tomaat en mozzarella, mmmm. Dat duurde even want de bestelling was niet doorgekomen. Hoe kan het ook anders. Ik denk dat wij gewoon iets verkeerd doen, ik weet het niet. Daarentegen kregen we wel een roseetje en excuses van het huis.
We gingen net weer uitgebreid liggen en toen begon het te regenen en dat was een vette bui. Snel boeltje pakken en weer onder het dak aan de bar voor natuurlijk, ….nog maar een roseetje!! Na de regen zijn we maar naar ons eigen terrasje gegaan.
’s Avonds aan de hete kip met rijst en knoflooksla. Heerlijk hoor. Het onweerde ook gezellig. En om het nog gezelliger te maken een kerstfilm gekeken. Alleen duurde deze 1.30 uur en bij mij ongeveer 20 minuten. Morgen nog maar weer een poging.

Vrijdag 7 december

Vanmorgen toch wel met enig hongergevoel wakker, omdat we avondeten in de vorm van chips met guacemole en rosé hebben gehad. We waren nog al laat om te koken en ik dacht in ene: ‘Wat duurt het toch lang voor het water kookt!!’ Bleek ons gas dus op te zijn. Dit krijg je per fles aangeleverd door een bedrijf hier op het eiland. Als je hier een huis hebt, dan heb je er natuurlijk twee en sluit je de tweede aan en belt op dat je eerste leeg is. Maar ja….wij wonen hier niet!! De receptie al verlaten. Ik zat nog in bikini en moest nog douchen, Mies toch wel. Dat ging m dus niet meer worden. Vandaar de chips met guac. Dat was het enige wat ik nog kon maken. Er kwam nog een leuke hond op visite, die moest het doen met een kwart croissant. De rest hadden die dikke duiven en lizzard al opgegeten. Maar de hond vond het best en nam genoegen met het happie en vers water. Ze bleef nog gezellig de avond bij ons op het terras liggen.
Het ontbijt moest dus nog even wachten tot de chinees open was. Ondertussen had Mies net een afwijzing gehad van het MCA. Een lekkere domper. Het zal wel typisch een gevalletje van ‘te oud’ zijn.  Er hangen namelijk overal posters met ICT’ers gezocht en op intranet werd het verkondigd of je om je heen het door wilde geven. Maar goed…het is niet anders, al weten ze niet wat ze missen ;-). De zustertjes(o.a.) op NH zijn altijd erg blij met hem geweest.
Na het ontbijt het boeltje gepakt en richting Spice. Het was ontzettend rustig. Geen aangemeerde cruiseschepen dus. Het is vandaag behoorlijk winderig en bewolkt. Wat ik wel weer een voordeel vind, want ik kan hier echt niet volop in de zon liggen. Het werden ook twee bedjes onder de palmboom. We hebben vandaag twee keer van ons bedje moeten vluchten door een bui regen. Nou viel het daar nog wel mee. Bij het huisje was het een hoosbui. We hadden binnen dan ook een beste lekkage en het terras zag er ook niet meer uit. Dat had ik vanmorgen nog wel zo mooi gedweild.

Oh, we zijn nog bij de DA geweest. Die zit hier ook. (Ook de Blokker en Brugman keukens by the weg) Eigenlijk had ik de strijd met de muggen opgegeven, maar gister bij de kayaktour waren er mensen die hadden spul van de Etos met 40% Deet ipv 25% wat wij hebben en geen bult te bekennen bij ze. Het is dus niet altijd waar dat je in het land zelf het beste spul kan kopen. Ondertussen dus al 45 dollar aan muggenshit gekocht hier. We zullen het beleven. Nu ik dit zit te typen,…nog geen mug gezien (niet te hard zeggen).

Zaterdag 8 december

De dag begint weer goed. Om 9.15 uur zaten we klaar bij de receptie omdat Nicole gister voor ons een scooter voor 3 dagen had geregeld. Deze zouden ons om 9.30 uur komen halen. Nou,…je raadt het al hè. Om 10.30 uur nog geen scooter of iemand van dat bedrijf dat ons op zou moeten halen. En als ik iets niet heb, dan is het geduld.  Helemaal klaar mee ondertussen, het stoom komt uit mijn oren en dat met die hitte. Niet goed voor mijn gestel. Ik dacht eerst maar naar die Toko te gaan lopen om een scooter te halen, maar ik denk dat dat een kwartier of 5 is. Nicole is er ook niet vandaag, dus dat schiet lekker op. Ik zit nu gewoon een beetje te chagerijnen op mijn terras. Dat komt ook omdat we op de scooter naar Appie zouden. Het brood van die chinees hierachter smaakt al twee dagen naar zeepsop. Als je de winkel in komt, word je er bijna weer uitgeblazen door een mega-airco die stinkt naar waspoeder, muggenspray of een chemisch goedje. Het brood ligt vrij vooraan in de winkel, weliswaar in een plastic zakje, maar toch proef ik het.  Zelfs de duif had er moeite mee vanmorgen. Dus ja…linksom, rechtsom,…ik vrees dat we in de benen moeten. In ieder geval als we wat willen eten. Of we moeten aan de Pedegree van de hond, die ik open had gemaakt gisteravond en voordat ik buiten was, was de hond al gevlogen en weggejaagd door mensen verderop.

Donderdag 6 december

Alweer een week hier. Wat gaat het hard en meestal gaat de tweede week nog sneller, maar goed….nog even proberen niet aan te denken. Er gingen vandaag al veel naar huis die gelijk met ons kwamen. Ik snap trouwens wel waarom mensen hier voor 9 dagen naartoe gaan. Daarna ben je ook blut!Vanmorgen werden we om 7.50 uur opgehaald hier bij de appartementen door de mangrovetours. Er gingen nog twee stellen van hier mee. Nog een stel van Eden en toen moesten er nog drie bij die in hetzelfde complex zaten als Frits met ouders, dus ik vreesde weer voor die gele gare zwembroek. Maar nee,…het kan nog veel erger!! Wat daar buiten stond te wachten is met geen pen te beschrijven en ook niet zonder geurmail, maar ik zal het proberen. Twee waren heel dik en slonzig op Crocs met van die verkleurde kleren. Die dikke kuiten zaten vol met muggenbeten. Van die achterlijke hoofden, over dat derde (de dunste) hoofd nog maar te zwijgen. Paul zou zeggen: “Van die lui die door hun mond ademen.” Die mond van nr 3 hing ook echt de hele tijd open. Echt zo’n slome uitdrukking. Beetje van die types à la Rinus, die zanger op de scooter met z’n vriendin. Toen het echter de bus in kwam, ging ik zowat van mijn graad! Hoe is het toch mogelijk dat wij weer van die stinklui op excursie mee moeten hebben? Het is bij ons altijd feest wat dat betreft. Godzijdank stond de airco flink te blazen en zolang hij (nr 3 vooral) stil bleef zitten, was het uit te houden. Maar wat was ik blij dat ik eruit kon. Nummer 3 had trouwens helemaal geen normaal vel meer over tussen de muggenbulten. Je zou haast dus gaan denken dat muggen op stank afkomen, maar dan zou ik dus ook onder die categorie moeten vallen. Maar ik durf toch wel te zeggen dat dat niet het geval is. Er werd eerst van alles binnen verteld (ook hier bleef de geur heerlijk hangen) over de mangroven en hoe je moest kayakken en dergelijke. Ik denk alleen dat dat laatste niet echt bij Rinus en Ramoontje binnen is gekomen. Ik moest zelf ook even slikken trouwens toen ik die kano’s zag, want het waren duo kano’s en ons laatste duo kanotochtje in J’dorp staat me nog duidelijk voor de geest. Dat was bijna een echtscheiding. We zaten meer in het riet dan erbuiten. Maar gelukkig waren deze heel wendbaar en was er niets aan het handje; we zoefden door het water. R&R daarentegen hielden de hele groep op. Die zaten meteen al  vast tussen de takken van de mangroven. En ze stuurden precies de verkeerde kant op. Als de wind de goede kant op stond, kregen wij vol de odeur in ons neus. Hoe kan een mens zo stinken. Er waren weinig vogels. Nog wel twee pelicanen, maar verder was het rustig. We moesten door hele smalle paadjes heen, plat op ons rug, peddels binnen boord en ons verder trekkend aan de takken van de bomen. Dat viel niet mee met die stijve vakantielijven. Na een uur peddelen mochten we op een zandbank de boot uit en door een mangrovelaantje snorkelen. Dit duurde een kwartiertje ongeveer. Het ergste was nog dat nr 3 die het ergste stonk niet ging snorkelen. Die bleef in zijn bootje zitten. Of hij nou niet kon zwemmen??? Maar ik had gehoopt dat die geur een beetje minder zou worden. Al betwijfel ik of het koraal, de sponsen aan de takken en de vissen en het hele ecosysteem niet verstoord had geraakt als hij te water was gegaan. Binnen vijf minuten alle vissen op hun rug, hahaha. Misschien hadden de vissen het evengoed wel geroken en waren op de vlucht geslagen, want heel veel vis was er niet te zien. Wel mooie gekleurde sponsjes aan de takken.  Ik durfde niet te veel  te bewegen in dat laantje,( want ik heb geen waterschoenen en flippers zijn daar verboden) omdat ik  gril van zeewier of glibberige dingen aan mijn voeten. Je mocht in dat laantje ook niet gaan staan, want hoe meer je gaat staan en beweegt des te troebeler het water ook en zag je nog minder. Na de snorkel was het nog een half uurtje peddelen en toen waren we er al weer. Binnen kon nog even 92 dollar worden afgetikt en zo konden we weer met alle lekkere luchten het busje in om thuis gebracht te worden en zij gelukkig als eerste. Al met al was het leuk om zo een beetje te kanoën, maar dat stukje snorkelen van 15 minuten viel wat tegen. Maar ja…dieren komen nou eenmaal niet op afspraak. De gids kon het wel allemaal leuk vertellen .Ik heb helaas geen foto’s van R&R met die slome, maar op de film staat ie wel. Die is helaas te groot om op FB te zetten. Maar misschien lukt het thuis nog om de boel te verkleinen.