donkey sanctuary en Lac Bay
Maandag 10 december (2e dagje scooter)
Vanmorgen rustig aan wakker geworden op het terras en na de afbakcroissantjes van AH eerst eens naar de receptie gelopen met mijn pak vaatwastabletten, die ik had gekocht voor een vaatwasser die stuk is, maar wat ze vergeten was te melden en natuurlijk om verhaal te halen voor het niet bestellen van de scooter. Een en al vriendelijkheid van madame en allereerst mijn oprechte excuses bla, bla, bla. En het kwam er op neer dat het de fout was van het scooterbedrijf, want die zouden haar terugbellen!! Ja, ze kon het allemaal weer leuk vertellen. Als ik haar was zou ik om 8.00 uur op de stoep hebben gestaan om mijn excuses aan te bieden en had me de ogen uit de kop geschaamd. Als ik vanmorgen niet langs was gegaan had ze helemaal niets gezegd. De doos.
Allereerst gingen we op de scooter naar de vlindertuin. De asfaltweg hield op een gegeven moment op en dan werd het zand en kiezels, maar na die ezelpaden op Griekenland zijn we wel wat gewend. Uiteindelijk lekker stoffig en bezweet aangekomen om te lezen dat het op maandag gesloten is. Hoe vind je die? Dus weer terug en afgeslagen naar Lac Bay. Daar hebben we een tijdje gezeten en genoten van het uitzicht. Op het wilde gedeelte waar je niet de zee in mocht, kwamen met regelmaat schildpadden naar boven om adem te halen. Er zitten er heel wat volgens mij.
Vanuit hier zijn we naar de ezelopvang gegaan. Wat een schatjes. Het is de bedoeling dat daar alle ezels van het eiland daar gaan komen. Het is een groot gebied hoor van een km of 5. Leuk om daar op de scooter doorheen te hobbelen en zo midden tussen de ezeltjes te staan die je besnuffelen. Aangereden ezels gaan daar ook heen en alles wat daar zit is gecastreerd, dus het zal op een gegeven moment wel minder worden. De Bevolking is er niet zo gek op en de subsidies zijn ook gestopt. Dus maar weer een fooi gegeven en souvenirs gekocht. Alles voor de beestjes tenslotte.
Hierna de stoffige tocht voortgezet naar de bewoonde wereld en nu heel drukke wereld, want er was weer een cruiseschip aangekomen. We waren mooi op tijd, want het schip was nog aan het aanmeren. Dat gaf ons mooi de tijd om nog even het marktje op te gaan op zoek naar een ketting voor Arrianne die ze had besteld en via mail en foto is de missie toch geslaagd. We zijn aan het einde van de markt op het terras gaan zitten en daar heb ik mijn ogen uitgekeken naar die Amerikanen die van die boot afkwamen. Het blijft leuk om naar te kijken. Zo leuk dat ik ze ongegeneerd heb zitten filmen. Het grote gros wat eraf komt, is al bijna in staat van ontbinding zo oud. En die kleding!! Wat steken ze erin. Zo uit de mode!! De opgetrokken sokken in sandalen en de hoedjes die ze dragen. Sommige zo dik dat ze amper kunnen lopen, dat ik me afvraag hoe die in vredesnaam bij Captains dinner in gala eruit zien? Dat hoort toch zo op zo’n boot? Ik had me ooit voorgenomen om ooit eens zo’n cruise te maken, maar na bijna twee weken hier ben ik toch genezen. Mij niet gezien. Stel dat je daar tussen komt te zitten?! Ik heb ook nog een oude dame op de film met een flamboyante hoed, die zich aardig had strak laten trekken (d’r kop dan) en die een paar tieten had gekocht waar je u tegen zei! Die kwam met twee jonge knullen op het terras zitten. Een soort cougar denk ik? Als ze het reisje voor de mannen betaald heeft??? Het zou allemaal kunnen. Zeer vermakelijk!
De stof en de ezelhanden er in het zwembad afgespoeld en toen was het al weer rosétijd. Time flies…
Niets te vieren in de staats helaas. 12 euro ja.
