Zondag 3 december
Zondag 2 december
Het slapen gaat al wat beter. Een uur of zes wakker. Het gaat de goede kant op.
Half 9 werden we opgehaald door Wood Wind. Alles keurig geregeld. Bij aankomst al een welkomstdrankje op de steiger en de catamaran lag klaar. Een heel goeie dag voor mij, want er stond geen wind en het water was strak. Maar toch voor de zekerheid een primatourtje ingenomen.
Er gingen 15 man mee en de bemanning dan. Heel veel uitleg over het snorkelen zelf gekregen, maar ontzettend veel over de onderwaterwereld. We gingen steeds in twee groepen te water. Wij zaten bij twee oude Amerikanen en een ouder echtpaar met zoon. Laat ik deze Frits noemen, want daar leek ie op (mijn zwager). Frits had een aftandse gele zwembroek aan, zo’n boxermodel (Dries zou er jaloers op geweest zijn), waar geen rek meer in zat en precies waar z’n pielemoos liep was het pluzig en versleten. Frits had voor de gewoonte om steeds naar de diepte te duiken, maar dat ging steeds voor mijn neus, dus of ik had bijna een flipper in mijn nek en anders zat ik tegen die gare gele zwembroek met inhoud te kijken. Ik kreeg er de slappe lach van en dan liep mijn masker weer vol.
Het is inderdaad heel mooi hier onderwater. We hebben 3 snorkelplekken gehad, alle keren weer anders. Heel wat mooie vissen gezien en jawel….mijn eerste waterschildpad. Ik had er in Mexico op die kleretour er wel een zien zwemmen vanaf de boot, maar deze zwom gewoon vlak voor me. De laatste plek zou de turtle snorkelplek moeten zijn en had ik mijn camera pas mee naar beneden en je raadt het al hè, geen turtle te bekennen. Een heel in de verte en toen was mijn batterij leeg. Lekker weer.
Na de derde snorkelronde was het aardig fris geworden en ook hing er een heel donkere wolk boven ons. We kregen ondertussen een lekkere warme hap als lunch, die ik behoorlijk snel voor mijn doen naar binnen moest werken omdat mijn bord vol water liep door de regen. Beetje jammer hoor zo’n afsluiting van de dag. Het water werd ondertussen ook al wat onrustiger en ik moest goed naar de horizon blijven kijken wilde ik mijn maaginhoud in toom houden. Ik had zoiets van: sjees maar naar de kant met die boot, maar nee, er kwam nog weer een verhaal over bescherming van het koraal en iedereen mocht vragen stellen. Nou zat er een Amerikaans stel aan boord met een heel irritant kutkind. Ik heb er geen ander woord voor, sorry. Het was denk ik een jaar of acht, maar qua lichaam had hij zes kunnen zijn. Hij was behoorlijk wijs. Anyhoe,…elke keer als Dee vroeg: ‘Does anyone has questions?’, dan had dat klerekind weer zijn vinger in de lucht en verzon volgens mij ter plekke nog een vraag als ze vroeg: “Yes???” Bijvoorbeeld: ’ Waarom is het water zout?’ Je kon het zo gek niet bedenken of hij vroeg het. Dus ik zei steeds tegen Mies: ”G..ver! Smijt dat irritante kind eens overboord! Ik wil van die boot af.” En Dee maar heel geduldig antwoord geven. Nou, hij kan als hij thuis is een spreekbeurt houden zonder problemen!
We zijn weer netjes thuis gebracht en nog even bij het zwembad in de schaduw gelegen en soms in de regendruppels, maar ik ben zo verfikt, ondanks veel smeren, dat ik geen zonnestraal meer kan verdragen op mijn rug. Nu dus maar een roseetje op het terras en bedenken waar we vanavond nou weer eens moeten gaan eten. De ezels weten het in ieder geval. Die staan hier in mijn achtertuin de volle vuilnisbak leeg te vreten. Wat een bende schoppen ze ervan.
Om 18.00 uur rotaf. Had zo mijn bed wel in gekund, maar toch maar een douche gepakt, de ogen weer opgeplakt en feestjurk aangetrokken. Eigenlijk was ik te moe om te eten, dus dan maar een tosti of iets dergelijks bij Eden beach. Blijkt daar toch een Caribische band op te treden!! Dus ik was weer wakker. Heerlijk met de voetjes in het zand, roseetje in de hand en een bordje ‘Dutch bitterganituurtje’ tussen ons in. Werd het toch nog laat, maar wel gezellig. En bovenal…geen mug te bekennen op het strand. Dus dat deed mijn toch al bultige lijf goed.
