Aan vakantie toe
Na alle perikelen op het werk afgelopen week met boventallig zijn, waren we wel aan vakantie toe. Al had ik gelijk na zo’n domper niet zo’n zin om meer te gaan. Een vrouwenhoofd en dingen loslaten past niet zo goed bijelkaar tenslotte. Helemaal de laatste week als de terugreis nadert, begin ik al weer te dromen en te piekeren. Wat nou als ik naar Alkmaar moet, lekker in de winter met gladheid…..
Het is wel anders weggaan zonder katten thuis; toch een hoop stress minder. De aanlopers van de hele buurt, die altijd wat lekkers komen halen, hebben helaas pech. Die zullen vanmorgen wel gedacht hebben….waar blijven ze?
Vamorgen thuis nog gepobreerd om online in te checken, maar helaas…dat deed het niet op de een of andere manier. Het herkende ons niet. Als dat de voorbode al is….mmm. Nou ja, op naar P3. Daar konden we gelukkig de auto vlakbij waar de bus je oppikt parkeren. En nog prachtig zonnig weer ook (ook geen goed teken). De bus stond er ook al, dus hup erin en gaan. Uitgestapt bij vertrekhal 1, waar Transavia zou moeten zijn, maar Mies dacht op het bord gelezen te hebben vertrekhal 3. Dat werd zeulen met de koffers naar de andere kant, waar we dan ook geen transavia zagen, maar Arke??? (pfff) Nog maar een keer kijken op de borden. Ach het is nog vroeg,….dus naar de Vertrekhal 1 maar weer. Ik bedenk wel dat ik echt andere koffers moet hebben op vier wielen :-(
Ouderwets inchecken bij de balie, waar het overigens heel rustig was. Iedereen zal tegenwoordig thuis inchecken en staat in de rij voor de bagage drop off, dus zo slecht is dat ouderwets inchecken niet. Geen overgewicht dit jaar?? Wat ben ik vergeten, vraag ik me af. De stewardess zegt: ‘Ik zet u aan het raam op nummer 19, is dat goed?’ Waarop ik zeg: “19?? Volgens mij zit ik op 9. Ik heb thuis al stoelen gereserveerd waar ik voor betaald heb.’
Kijkt ze me vragend aan en krijg ik een soort van antwoord dat ze geen stoel 9 meer heeft en dat er iets 3 weken terug veranderd is. Stel me dan op de hoogte, GVD! Nu moet ik thuis mijn poen weer zien terug te krijgen. Al dat gedoe, bah.Nog even de winkels langs geweest, waar ik een Amsterdam muts met oorflappen heb gekocht. Handig voor Oud en NIeuw als we staan te vernikkelen op een of ander plein. Na een lekker broodje konden we al naar de gate. Daar kun je mooi zien wat er allemaal met je mee die kant op gaat. Tot mijn grote schrik zag ik vanzelf allemaal al weer baby’s en kleine kinderen. Wat is er mis met Centerparcs in Nederland mensen??!!!!! Je raadt ook wel wat er rondom stoelen 19 zat zeker….juist! Baby’s!! Waarvan eentje al histerisch aan het janken was voordat het vliegtuig ook maar aan het rijden was, laat staan vliegen. En dat heeft dat mormel 3 uur lang volgehouden. NIet normaal. Gelukkig hadden we meewind en deden we er maar 4 uur over, want ik zat shocking klem in mijn stoel en tussen die voor mij en kwam er verkrampt uit.Bij Parquemar aangekomen meteen naar binnen gevlogen voor een sleutel. Poezekind lag op de balie al op me te wachten. Huisje 37 hadden ze ons toebedeeld. Kutligging om het maar even bot te zeggen. Geen zon in de tuin, maar daar hebben we ons al bij neergelegd, want ze hebben hier al anderhalve week geen zon gezien op Gran Canaria. Lekker dan. Maar goed dat ik die muts heb gekocht en mijn geities (geiten wollen sokken) voor in het vliegtuig mee heb. Snel de koffer uitgepakt, wat benodigde boodschappen gehaald en naar Floor gegaan voor een borrel. Meteen de Spaanse economie maar weer geholpen want Jimmy zat al klaar om aan Alibaba en Alimama armbandjes te slijten. Nou vooruit maar weer met die blingbling. Een witte, een zwarte en wel ja…doe er nog een bruine bij. Hij moet tenslotte ook op vakantie naar Senegal, zíjn thuisfront, over twee weken. Volgens Floor gaat hij de laatste tijd wel vaak op vakantie, de zaken gaan zeker goed.
Na een sangría, garnalen in knoflook en brood met knoflook kwamen pa en moe ook nog even een borrel halen, (die hadden de vlucht van 5.00 uur) maar daarna hebben we ons bed maar op gezocht. Toch wel lichtelijk gesloopt zeg maar. Vanmorggen vroeg wakker. Zwaar bewolkt, geen wind dat dan weer wel. Evengoed dus wel lekker buiten aan het ontbijt. Alle bekenden al weer gesproken, toch wel weer relaxed. Behalve dan dat ik mijn halve toilettas inhoud weer eens thuis heb laten liggen. Dus zo eerst maar even op zoek naar o.a. mascara, want ik ga natuurlijk niet met halve ogen lopen. Het zonnetje komt momenteel heel flauwtjes wat door de bewolking, maar de wind komt ook al weer wat op.
De grote Spar in de Spaanse wijk hierachter was wel open en zo ook nog de Spaanse Bentex of Terstal. Laten ze nou leuke slippers hebben voor 7 euro voor bij de blingbling. Als de zon niet schijnt word je wel vrolijk van zulke aankopen ;-). Bij de Spar de benodigdheden voor een, dacht ik, lekker lunch gehaald. Dat werd een pistoletje met mozzarella, rucola en gebakken tomaatjes. De sla en mozzarella waren goed tot 4 december, maar toen ik het openmaakte dreven de balletjes mozzarella in een wit vlokkige substantie en de sla was verlept en werd vergezeld door een kleine naaktslak. Je begrijpt dat mijn eetlust me wel wat was vergaan. Een paar rucolablaadjes die nog wel gered kon worden met wat spoelen in flessenwater en de Goudse plakjes baquettekaas met de rode uit en gebakken tomaatjes hebben de boel toch nog gered. En de fles rosé maar opengetrokken om de boel wat zonniger te kunnen zien. De inhoud van de toilettas is ook weer aangevuld, het leven hier kan beginnen. Vanmiddag dus maar op het terras met een nieuw boek begonnen ‘Gisèle’ van Susan Smit. We moesten wel even onder het balkon gaan zitten, want de eerste druppeltjes vielen. Gelukkig bleef het daarbij, al heb ik wel koude voeten ondanks de 23 graden.
