Me and Mrs Jones

Ik heb alle filmpjes weer even bij elkaar gezet. Klik hier voor het overzicht.

Hij staat ook onder de pagina’s

Dat is lekker wakker worden met zo’n blauwe lucht!Gisteravond een borrel met en bij moeders genomen. Er was leuke muziek met ‘nichten repertoire’ en daar hou ik van, net als drie mannen die uit hun potje gingen bij het horen van mamamia, geweldig. Helaas geen ‘ich bin wie du’ gehoord. Na het ontbijt naar de markt gelopen en dat viel niet mee, want ik heb het idee dat mijn kuitspieren voor de helft gekrompen zijn. Elke keer als ik even heb gezeten, dan loop ik of ik in mijn broek gekakt heb, auw! De Spaanse Albert Cuyp, maar dan groter was weer gezellig. Behalve Spaanse pepers en sigaren voor Patrick niets gekocht. Vrijdag is er tenslotte weer markt in puerto Mogan.Niet de normale route naar huis genomen, maar nog een stuk rechtdoor gelopen en daar kwamen we bij de wijk ‘la tulipe’ en daar kwamen we een Nederlands supermarktje tegen. En zo Nederlands als dat ik ben, moet ik daar vanzelf wel even binnen kijken. Je zal maar trek hebben in een Mora frikadel, drop, Calvé pindakaas of een banketstaaf bij de koffie. Dan heb je het wel!! Wat wel handig is voor als je een blauwe hap wilt maken: de ketjap manis en andere Oosterse kruiden of Conimex artikelen, want dat kent Spanje niet. Vond het ook weer lullig om zo de deur uit te lopen, dus maar een pak DE meegenomen voor 2 x de prijs van in Nederland.Een klein stukje verder zat een klein Spaans tentje waar we even hebben gezeten (in de schaduw, ik durf het bijna niet te zeggen) voor een verfrissing, want we zijn in ene niet gewend aan die warmte. Nu maar even lui bij het zwembad liggen met mijn boekie.

Het ziet er naar uit dat we morgen zon gaan zien, maar vandaag is het wederom zwart en vannacht is het ook niet droog geweest. De poezen vinden het ook maar niets. Maar het is inderdaad nog wel beter dan bij jou.

We pakken het leesboek er maar weer bij. Mega spierpijn in de kuiten van die tippel van gister naar de Lidl en het strand. Kluchtje op en kluchtje af. Je zou toch denken dat je niets aankomt hier. Maar dan moet ik iedere morgen de croissants laten staan en de rosé en de honingrum niet te vergeten. Nu we het toch over lekkere dingen hebben,….op naar de Mercadonna!!!

Heerlijk hoor die Mercadonna; gewoon een zak rucola zonder andere verlepte sla en ongewenste naaktslakken. Dat wordt een heerlijk stokbroodje tomaat, mozarella zonder vlokjes en rucola. Kan niet wachten. Gelijk het avondeten ook maar mee voor twee dagen en klaar weer. En laten we nou toch buiten komen en stukjes blauwe lucht zien!!! Dat is schrikken. Na ons overheerlijke lunch snel de handdoeken gepakt, bikini te voorschijn gehaald (die lag nog opgeborgen, niet te geloven!) en liggen maar. Een uurtje is het strakblauw geweest en toen kwamen er wat wolkjes bij. Maar de straaltjes kunnen ze ons niet meer afpakken. Ik had een overheerlijk uitzicht van een (denk ik) Pools stel. Zij met blote hangflapjes, die me meer deden denken aan leeggezogen tietjes van een uitgemergelde vrouw uit een arm Afrikaans land (echt dames….soms is het echt beter om gewoon een goede bikini aan te trekken en de flapjes wit te laten   ) en hij is een mager lang ding met een ouderwetse veel te grote smalle slip, flink hoog opgetrokken waardoor zijn zakie aan de voorkant zichtbaar was, maar doordat zijn broek veel te groot was en door een hangzak hing er aan z’n reet een flinke hoeveelheid zwembroek als een kind met een overvolle luier. In huisje 70 kijk je ook je ogen uit. Een Scandinavisch stel. Zij staat met haar te dikke lijf in een witte legging waar je alle putten in ziet met daarop een veel te kort zwart t-shirt de hele dag in de tuin te roken en hij is een soort van Andre Hazes gedrongen viking die naar de sportschool is geweest met onder z’n petje vandaan grote rozzige bakkerbaarden en uit z’n hempje lelijke tattoes. Je kunt hier echt je leesboek wegleggen en je ogen uitkijken.Helaas na een uurtje werd het zo donker en had ik mijn handdoek al losgemaakt van mijn ligbed mocht het nodig zijn om te vluchten. Ik had het nog niet gedaan of de hemelpoorten gingen weer open. Maar je moet nog uitkijken ook op die gladde tegels hier op je slippers. Na een kwartier konden we weer buiten zitten, in de zon met evengoed spetjes uit de wolken die nog langsdreven. Gelukkig is de temperatuur goed.

Michaël heeft helaas zijn camera niet mee en moest ik het doen met mijn huis-tuin-en-keuken-camera en moest ik stiekem een foto maken van zwembroek. Dus helaas niet van staand en zijzicht en hier ook niet zo hoog opgetrokken.  Zo ook de witte puttenlegging van de vrouw met huisvrouwenkapsel moet ik jullie onthouden, maar misschien heb je er een voorstelling bij gekregen. Zodra ik kan, leg ik het alsnog vast ;-)

Gisteravond bij Guarapo gegeten. Gelukkig mochten we nog naar binnen, want in april hebben we er met Patrick en Anna gezeten in een iets andere toestand. Waar kun je nou nog met z’n tweeën eten: voorafje, fles wijn, hoofdgerecht en Irish whisky na voor 55 euro! En een superbediening, ze vullen je glas steeds bij, vriendelijk! Met de rekening nog een glaasje honingrum, wat wil een mens nog meer.

Na het eten hebben we buiten uitgezakt bij Eugenía Victoria in lekkere stoelen bij pa en moe. Het was daar ook druk, net het laatste tafeltje kunnen bemachtigen. Gezellig muziekje erbij en het bleef droog. De kou viel ook mee, want je zit onder een soort van grote parasols, die toch de warmte wat tegen houden. Of is het toch omdat we hutjemutje zitten en de nodige rosé op hadden.

Vanmorgen stonden we helemaal op met een zwarte lucht. Toch bleef het nog droog en zijn we maar gaan lopen, op zoek naar de Lidl die ze hier geopend hebben in de Spaanse wijk. Een megalidl en druk dat het was!! Rijen dik. Toch wel grappig dat het dan echt een Spaanse Lidl is. Daar ligt in de vriezer gewoon bakken met ingevroren megagarnalen waar je uit kunt scheppen en scheermesjes en schelpen waar ik de naam even niet meer van weet. Heerlijk! Eenmaal buiten was het lekker gaan regenen. Loop je dan in je witte broek en slippers. Gelukkig liepen we de lichte kant op en viel de schade mee. Dat werd boekje lezen totdat de buurman kwam zeggen dat het op de boulevard licht met stukjes blauwe lucht was. Snel die kant op en nog een kwartiertje wat zonnestralen gepakt met een gezonde neut van kiwi en jus d’orange.  Helaas is het bij dat kwartiertje gebleven, want daarachter was het al weer zwart. Eind van de middag en nu al de hele avond valt de regen flink. Verplicht op de bank met een trui aan, mijn geities en een bord pasta met de Wereld draait door. Is ook gezellig. Maar dooddoeners op facebook “je bent er toch even uit” vallen bij mij niet in goede aarde. Je gaat tenslotte toch op vakantie voor de zon. Als je te wintersporten gaat en er ligt geen sneeuw, schijt je er ook peuken van. Ja toch? Maar goed….we doen het er maar mee en hopelijk wordt het beter.

Na alle perikelen op het werk afgelopen week met boventallig zijn, waren we wel aan vakantie toe. Al had ik gelijk na zo’n domper niet zo’n zin om meer te gaan. Een vrouwenhoofd en dingen loslaten past niet zo goed bijelkaar tenslotte. Helemaal de laatste week als de terugreis nadert, begin ik al weer te dromen en te piekeren. Wat nou als ik naar Alkmaar moet, lekker in de winter met gladheid…..

Het is wel anders weggaan zonder katten thuis; toch een hoop stress minder. De aanlopers van de hele buurt, die altijd wat lekkers komen halen, hebben helaas pech. Die zullen vanmorgen wel gedacht hebben….waar blijven ze?

Vamorgen thuis nog gepobreerd om online in te checken, maar helaas…dat deed het niet op de een of andere manier. Het herkende ons niet. Als dat de voorbode al is….mmm. Nou ja, op naar P3. Daar konden we gelukkig de auto vlakbij waar de bus je oppikt parkeren. En nog prachtig zonnig weer ook (ook geen goed teken). De bus stond er ook al, dus hup erin en gaan. Uitgestapt bij vertrekhal 1, waar Transavia zou moeten zijn, maar Mies dacht op het bord gelezen te hebben vertrekhal 3. Dat werd zeulen met de koffers naar de andere kant, waar we dan ook geen transavia zagen, maar Arke??? (pfff) Nog maar een keer kijken op de borden. Ach het is nog vroeg,….dus naar de Vertrekhal 1 maar weer. Ik bedenk wel dat ik echt andere koffers moet hebben op vier wielen :-(

Ouderwets inchecken bij de balie, waar het overigens heel rustig was. Iedereen zal tegenwoordig thuis inchecken en staat in de rij voor de bagage drop off, dus zo slecht is dat ouderwets inchecken niet. Geen overgewicht dit jaar?? Wat ben ik vergeten, vraag ik me af. De stewardess zegt: ‘Ik zet u aan het raam op nummer 19, is dat goed?’ Waarop ik zeg: “19?? Volgens mij zit ik op 9. Ik heb thuis al stoelen gereserveerd waar ik voor betaald heb.’

Kijkt ze me vragend aan en krijg ik een soort van antwoord dat ze geen stoel 9 meer heeft en dat er iets 3 weken terug veranderd is. Stel me dan op de hoogte, GVD! Nu moet ik thuis mijn poen weer zien terug te krijgen. Al dat gedoe, bah.Nog even de winkels langs geweest, waar ik een Amsterdam muts met oorflappen heb gekocht. Handig voor Oud en NIeuw als we staan te vernikkelen op een of ander plein. Na een lekker broodje konden we al naar de gate. Daar kun je mooi zien wat er allemaal met je mee die kant op gaat. Tot mijn grote schrik zag ik vanzelf allemaal al weer baby’s en kleine kinderen. Wat is er mis met Centerparcs in Nederland mensen??!!!!! Je raadt ook wel wat er rondom stoelen 19 zat zeker….juist! Baby’s!! Waarvan eentje al histerisch aan het janken was voordat het vliegtuig ook maar aan het rijden was, laat staan vliegen. En dat heeft dat mormel 3 uur lang volgehouden. NIet normaal. Gelukkig hadden we meewind en deden we er maar 4 uur over, want ik zat shocking klem in mijn stoel en tussen die voor mij en kwam er verkrampt uit.Bij Parquemar aangekomen meteen naar binnen gevlogen voor een sleutel. Poezekind lag op de balie al op me te wachten. Huisje 37 hadden ze ons toebedeeld. Kutligging om het maar even bot te zeggen. Geen zon in de tuin, maar daar hebben we ons al bij neergelegd, want ze hebben hier al anderhalve week geen zon gezien op Gran Canaria. Lekker dan. Maar goed dat ik die muts heb gekocht en mijn geities (geiten wollen sokken) voor in het vliegtuig mee heb. Snel de koffer uitgepakt, wat benodigde boodschappen gehaald en naar Floor gegaan voor een borrel. Meteen de Spaanse economie maar weer geholpen want Jimmy zat al klaar om aan Alibaba en Alimama armbandjes te slijten. Nou vooruit maar weer met die blingbling. Een witte, een zwarte en wel ja…doe er nog een bruine bij. Hij moet tenslotte ook op vakantie naar Senegal, zíjn thuisfront, over twee weken. Volgens Floor gaat hij de laatste tijd wel vaak op vakantie, de zaken gaan zeker goed.

Na een sangría, garnalen in knoflook en brood met knoflook  kwamen pa en moe ook nog even een borrel halen, (die hadden de vlucht van 5.00 uur) maar daarna hebben we ons bed maar op gezocht. Toch wel lichtelijk gesloopt zeg maar. Vanmorggen vroeg wakker. Zwaar bewolkt, geen wind dat dan weer wel. Evengoed dus wel lekker buiten aan het ontbijt. Alle bekenden al weer gesproken, toch wel weer relaxed. Behalve dan dat ik mijn halve toilettas inhoud weer eens thuis heb laten liggen. Dus zo eerst maar even op zoek naar o.a. mascara, want ik ga natuurlijk niet met halve ogen lopen. Het zonnetje komt momenteel heel flauwtjes wat door de bewolking, maar de wind komt ook al weer wat op.

De grote Spar in de Spaanse wijk hierachter was wel open en zo ook nog de Spaanse Bentex of Terstal. Laten ze nou leuke slippers hebben voor 7 euro voor bij de blingbling. Als de zon niet schijnt word je wel vrolijk van zulke aankopen ;-). Bij de Spar de benodigdheden voor een, dacht ik, lekker lunch gehaald. Dat werd een pistoletje met mozzarella, rucola en gebakken tomaatjes. De sla en mozzarella waren goed tot 4 december, maar toen ik het openmaakte dreven de balletjes mozzarella in een wit vlokkige substantie en de sla was verlept en werd vergezeld door een kleine naaktslak. Je begrijpt dat mijn eetlust me wel wat was vergaan. Een paar rucolablaadjes die nog wel gered kon worden met wat spoelen in flessenwater en de Goudse plakjes baquettekaas met de rode uit en gebakken tomaatjes hebben de boel toch nog gered. En de fles rosé maar opengetrokken om de boel wat zonniger te kunnen zien. De inhoud van de toilettas is ook weer aangevuld, het leven hier kan beginnen. Vanmiddag dus maar op het terras met een nieuw boek begonnen ‘Gisèle’ van Susan Smit. We moesten wel even onder het balkon gaan zitten, want de eerste druppeltjes vielen. Gelukkig bleef het daarbij, al heb ik wel koude voeten ondanks de 23 graden.

Nog 10 dagen en dan gaan we weer op naar Gran Canaria. De voorbereidingen zijn in volle gang.

Vanaf nu zijn we ook te volgen op Prikbord Me & Mrs Jones.

We gaan proberen via foto’s onze vakantie te verslaan. Natuurlijk blijven we ook hier de verhalen posten.

Veel plezier bij het lezen van de verhalen en het kijken van de foto’s.

Ik heb alle filmpjes weer even bij elkaar gezet. Klik hier voor het overzicht.

Hij staat ook onder de pagina’s